[alif] – na początku wyrazu jest nośnikiem krótkiej samogłoski i w większości przypadków nad (krótkie „a” lub „u”) lub pod nim (krótkie „i”) umieścimy hamzę [ء], w środku i na końcu wyrazu wymawiane jako długie „a”
[ajn] – spółgłoska krtaniowa dźwięczna, powstaje w tym samym miejscu co ح [ha gardłowe] na skutek ściśnięcia gardła i wydania z siebie dźwięku podobnego do tego, który możemy z siebie wydawać u dentysty