1182 – ogłoszenie Temudżyna chanem Mongołów pod imieniem Czyngis-chana. 1206 – wielki kurułtajuznaje Czyngis-chana kaganem, 1211 – atak na chińskie cesarstwo Jin
1220 – zburzenie Samarkandy, 1218–1223 – Temudżyn opanował potężne państwo Chorezm, 1223 – bitwa nad Kałką; zwycięstwo Mongołów nad wojskami ruskimi i ich sprzymierzeńcami – Połowcami
wnuk Czyngis-chana, piąty wielki chan mongolski i pierwszy cesarz Chin z dynastii Yuan.
Kubilaj był pierwszym z wielkich chanów mongolskich, który odebrał staranne wykształcenie. Prawdopodobnie dzięki niemu opuścił rodzinne stepy Mongolii, decydując się na osiadły tryb życia w Chinach
grandson of Genghis Khan, the fifth great Mongol Khan and the first Emperor of China of the Yuan Dynasty.
szczyt rozwoju imperium Przeniósł stolicę z Karakorum do Chanbałyku, czyli dzisiejszego Pekinu. W roku 1271 założył mongolską dynastię Yuan. w roku 1279 został cesarzem chińskim, Nie powiodły się plany podboju Japonii i Jawy. był buddystą,
ódz mongolskiego plemienia Barłasów, założyciel dynastii Timurydów, panujący w latach 1370–1405, zdobywca większości Azji Środkowej, Iranu, Iraku i Zakaukazia.
jedyne zwycięskie powstanie niewolników, urodzony jako niewolnik, żołnierze francuscy cierpieli na żółtą febrę
epidemia rozwijająca się od 165 r. na terenie Imperium Rzymskiego.
Nazwa pochodzi od cesarza Marka Aureliusza i jego syna i następcy Kommodusa. Rozwój epidemii związany był z wojnami przeciw Partom. Większość danych o epidemii bazuje na pracach Galena, – na podstawie skąpego opisu wskazuje się ospę prawdziwą
w czasie pandemii zmarło ok. 5 mln ludzi. jedną z jej ofiar był sam cesarz. Marek Aureliusz radził przestrzeganie zasad filozofii stoickiej – wykorzystanie takich swoich mocy, jak mądrość, cierpliwość i samodyscyplina
