pogląd uznający człowieka za centrum całej rzeczywistości (przeciwstawny wobec teocentryzmu), a w wersji umiarkowanej akcentujący wyjątkową pozycję człowieka w świecie
Nurt filozoficzny oparty na racjonalnym myśleniu, który wyraża się troską o potrzeby, szczęście, godność i swobodny rozwój człowieka w jego środowiskach: społecznym i naturalnym. Humanizm stawia człowieka w roli gospodarza środowiska naturalnego.
Opierali swoją doktrynę na Biblii uznając, że tradycja podlega stałej rewizji. W kalwińskich kościołach nie umieszcza się obrazów ani rzeźb. Koncentruje się wokół czytań biblijnych i głoszenia kazań.
Epikurejczycy za cel życia uznawali indywidualne szczęście, a filozofię za środek służący do jego osiągnięcia. Za warunek wystarczający do osiągnięcia szczęścia uważali brak cierpień. Głosili teorię etyczną utożsamiającą życie szczęśliwe z życiem moralnym
według arianizmu Syn-Logos nie jest Bogiem a jedynie pierwszym i najdoskonalszym stworzeniem Boga-Ojca, natomiast Duch Święty jest pierwszym stworzeniem Syna
